BuroSinot ziet vooral (al jaren) te veel incompetentie op gebied van signalering en afstemming. Een onontgonnen niemandsland tussen preventieve en curatieve zorg. De gesloten ‘jeugdzorg’ is een eindstation in de keten waar te vaak oneigenlijk gebruik van wordt gemaakt en die nader beschouwt misschien helemaal niet zo veel ’toevoegt’ maar wel erg veel geld kost. Helaas is in sommige situaties ge- of besloten jeugdzorg wel noodzakelijk en mogelijk ook passend in het behandelproces, maar niet als stop of lapmiddel en zeker niet als veel situaties sneller en effectiever worden opgepakt door meer scholing op gebied van signalering en het durven communiceren met elkaar, niet alleen tussen professionals, jongeren en ouders maar vooral ook tussen professionals onderling. Als er ook een beter systeem wordt ontwikkeld waarbij ketenafstemming en flexibeker schakelen tussen inzet van lichte en zware zorg en tussen vrijwillig kader en drang-dwang kaders centraler staat, dan zou er veel te winnen zijn zowel in kader vinden van passender antwoord op hulpvragen als mbt het financiele plaatje. Dit geldt zeker ook voor het (passend) onderwijs.