Sinds enige tijd begeleid ik een cliënt die zich in een eigenaardige situatie bevindt:
Het gaat om een jong volwassene tussen 25-30 jaar met een tamelijk belast verleden. Op dit moment is er geen enkel inkomen, noch uit werk, noch uit uitkering.
De cliënt heeft mij om hulp gevraagd omdat de situatie, zo wordt aangegeven, boven het hoofd groeit. Er lijkt geen enkel uitzicht op verbetering, van perspectief.
Vanwege het ontberen van enig inkomen lopen schulden op. De verplichte zorgverzekering en het eigen risico vormen een groot deel van de oplopende schulden.
Client heeft een beroep gedaan op hulp via de GGZ en na een eerste onderzoek luidde de conclusie: te veel klachten om een gerichte diagnose te stellen, dus doorverwezen naar een volgende GGZ instelling, dat onderzoek leverde een vergelijkbare diagnose op, aangevuld met een concrete diagnose PTSS. Vanwege de diversiteit aan klachten is echter doorverwezen naar…jawel een volgende instelling.
Ondertussen is bij het UWV een aanvraag tot Wajong afgewezen. Hoewel veel kenmerken aanwezig zijn om een Wajong toe te kunnen kennen was er in het verleden sprake van werkzaamheden die of op minimum loonniveau lagen of hoger. M.a.w. destijds heeft de cliënt kunnen werken, dus geen Wajong. Omdat in 2013 om eenzelfde reden een aanvraag tot Wajong was afgewezen, is afgezien van verder bezwaar. De hierboven genoemde diagnose welke nieuwe argumenten geven om de Wajong aan te vragen kruisten besluit tot geen bezwaar.Lees verder